Het duister drukte

De rand van je
door fietspad doorbroken
met nog een dun strookje van je
tot aan de weg
en aan die rand
was het geluid te horen
van kettingzagen
en fluorescerende hesjes zichtbaar
om onzichtbare mensen heen

Je werd donker
Je duister groeide
Waarmee je omsloot
alles tot de grens
alles op het fietspad
niet gespaard
.
waar ik ook net
(en mijn gevoelens,
tragiek voor het leven
dat werd afgezaagd,
je blind in je woede geen uitzondering maakte voor mij)

Het duister drukte
verslond mij
door ik laag dook
net niet

Langzaam liet je
het licht
van buiten je
naar binnen
Je ademde weer
lucht

Je was weer het bos
dat ik kende
waarover ik droomde
je was meer
je was de woede
tegen de lust van vernietiging

- Viviane Rose, 2018 (enkele dagen eerder gedroomd, enkele dagen er na gedicht)