Het streepje licht op de muur . . .

Het streepje licht op de muur
dat zich een weg vindt
door een kier van het gordijn
vertelt: ik ben niet thuis

Het diep ademen
dat het enige hoorbare
in deze ruimte is
vertelt: ik ben niet alleen

Dagen als deze
verversen mijn geest
maakt vervreemd
van mezelf
in het heden
Schaven het herkenbare
dan weer ruw
dan weer glad

Het herkenbare
scherp gesteld
waarin chaos
vermoord voor rust
En ik begrijp
al deze kanten
pogingen te leren
omgaan te leven

Het streepje licht
laat weten dat het niet
het eigen bed is waar ik lig
en hoe ik eens
het onbekende
eigen maakte,
chaos omarmde

Ik zweef nu halverwege
op weg naar dromenland

- Viviane Rose, 2018