Ommen, omdat het mijn huis heeft

In Ommen, valt
stof over bezittingen
veiligheid sluit kelen
en rust
een stop, met een kalender
met reeds afgescheurde blaadjes

Wielen draaien richting huis
Ogen op de achteruitkijkspiegel
geef ik gas

ingehouden voet
dit keer geen meer gas geven
de muur lonkt, niet kunnen ontkennen, dat niet het leven heeft
de geremde verwarde
maar thuis, want het is niet alles of niets

het zijn haar ogen waardoor ik zie
waar we heen gaan
daar gaan we

- Viviane Rose, 2018