Breken aanrakingen af

Cellen breken aanrakingen af
Er ligt overal een beetje man
over de weg waar ik was

Al implodeert het soms
naar mijn hoofd
Waar zinnen uit vraagtekens
onafgemaakt bestaan,
zonder punt

Hoe ik lachte
Terwijl ogen een begin maakten
te vertellen wat ze wilden
Waar ik mijn lichaam
met het geheel aan mij
liet scheiden
En genot was
Er nu twijfel rijst
of ik genoot
Hoe het gelukkig zijn toen
nu ongelukkig zou vallen

Maand na maand mij afbrak,
Maakt mij het mens
wie ik nu ben
Mijn verleden vervreemd,
geraakt, mezelf

De toekomst was toen

Mij zonder wie dan ook
is er stilte
Geen nieuwe, pas gemaakte herinneringen
om af te breken
Geen beetje man

Niets breekt aan
Niets breekt af
(doet niet af,?)

- Viviane Rose, 2018