Papa, je bent altijd, daar
voor een ander die er niet toe doet
in eigen omarming streel, jezelf
zielig hoopje acteerwerk
Wij vinden het zielig, ook dat
hoe zwaar jij het hebt tegen
de rotsen waar handen je
verwelkomen te redden van je dorst
van een plek van zilt naar zout
mensenbenen nergens voor staan
Ergens in zee
verdrink je in een constante
We zijn de rotsen af het land in
waar kinderen wachten te groeien
de bomen en vogels voorbij
astronautjes in spe en neerkijken
naar een zee van ver weg
- Viviane Rose, 2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten