Recycling

Stukje verscheurd papier
Glipt uit mijn handen
    waait weg
Verstild volg ik dit
Dat poëtischer is
    dan het gedicht
    dat er nog deels op staat
Dan ren ik
    mijn verleden achterna
Raap het op
    en gooi het in de papierbak

Afval

Teleurstellingen scheuren
De ene na de andere foto
Valt in stukken op de vloer
Soms ontglipt mij een lach
Dat ik niet vangen kan
Terwijl mijn verleden 
in de prullenbak belandt

Winnaar

Gedag zeggen tegen mijn grootste vergissing: mezelf
Ik straf mezelf op een nieuw leven
Trakteer mezelf op tranen
De eenzaamheid viert
Een zoveelste trofee van falen
Het prijkt mijn gedachtenkast
Glinstert bijna in trots
Ik doe toch iets goed... verkeerd

Uit roep tekens

Nee, dat mag niet
Mij ophangen
Ik wil je nog veel
Van het nutteloze zeggen

Uit knop op een mobiel
Pijnlijk simpel
Ja, dat doe je toch

Niets nuttigs ertegen in te brengen
Luister ik naar je 'dag'
Het woordje scheurt aan alle kanten
Mijn leven open