"Ik vang de bloesem wel op.."

“Ik vang de bloesem wel voor je op hoor, mama!”
Zei ze en keek haar mama
met een zekere blik aan

“Daar is een bloesem boom!'
Ze wijst
en ze herhaalt
geen zorgen hoor
ik vang het wel op

Trots dat ze wel tegen
bloesem kan
Ze het onzichtbaar draagt
als een aureool 

In zoveel liefde
immuun te raken
voor pollen
en monsters onder
het bed
of in je hoofd

Zij jaagt ze wel weg

– Viviane Rose, 2018

Stukjes stad kleven aan

Stukjes stad kleven aan
ze rijgen zich door de maanden
de een na de andere
van Berlijn tot Istanboel
van zwanger
over de blauwe daken
naar Rio en
met tussenpoos is er Lima

Onder draagzak kijken
diep blauwe ronde ogen
Ik red haar
van vreemde handen die
haar wereldvreemde volle
beentjes en armpjes pakken

De pier
kijken we af
tot het zich laat
verblinden in
ondergaande zon

De steden spoelen aan
botsen tegen mij
maken schone verhalen
gaan mee, op reis

Zo ben ik immer
en altijd
op één plek

met haar

- Viviane Rose, 2018